Osmanlı döneminde bakıma muhtaç, aciz, zayıf ve yaşlı kimselerin barındığı mekanlara darülaceze denirdi. Sakat ve terk edilmiş kimselerin de ücretsiz olarak bakıldığı bu yerler, üstlendikleri işlev bakımından günümüzdeki huzurevlerine de çok benzerler.
Ta Osmanlı zamanından beri dilimize yerleşen ve aslen Arapça olan darülaceze kelimesi, Türkçe’de düşkünlerevi olarak kendine karşılık bulmuştur. Genelde ise darüleceze şeklinde yanlış kullanımı söz konusudur.
Doğru yazımı:
darüleceze (Yanlış kullanım)
darülaceze ✓ (Doğru kullanım)
Cümle içinde örnek kullanım:
Geçmişten günümüze birçok padişah, topraklarının dört bir yanına darülacezeler kurdurarak bakıma muhtaç yaşlılara şefkat elini uzatmaktan geri kalmamıştır.