Türk dilinin bir mortografik özelliğidir; kelime, kökünün sesteşi ile kurulur. Sesteş (ses eşleştirme), özne, öğe veya özne-öğe ilişkilerinin sessel olarak temsil edilmesi anlamına gelir. Sesteş sözcükler fonetik ve semantik değişkenlere göre öznellik, öğellik vb. kültürel kategorilere göre irdelenir. Farklı dilelere geçerken sesteş kullanılır ve kökeni korunurken anlam değişiklikleri yaşar. Sesteş, çağdaş Türkçe gramer ve cümle kurmada kullanılan sesli veya sessiz harflerin karşılıklı olarak birbirine uyup uymadıklarının incelenmesi olarak tanımlanır. Sesteşli sözcükler Türk Dilinin sevimlilik, uyumluluk ve duygululuk özelliklerini vurgular. Sesteş, özellikle Türkçe ve Türkçenin kökeni olan Orta Asya kökenli diller arasında kullanılan bir özelliği temsil eder. Sesteş Türkçe metinlerin okunabilirliğini ve zenginliğini artıran özellik olarak görülür. Sesteşin en önemli özelliği, sözcüklerin kökünün sesli olarak korunmasıdır. Bu, konuşma ve yazılı dil arasındaki bağlantıyı kuvvetlendirdiği gibi, dili kullanımının daha kolay olmasını sağlar. Sesteş, Türkçeye özgü ve güzel örneklerin oluşturulmasına imkan tanır.
Bu kelime genellikle sesdeş şeklinde yanlış yazılmaktadır. Doğru kullanımı sesteş şeklinde olmalıdır.
Doğru yazımı:
sesdeş (Yanlış kullanım)
sesteş ✓ (Doğru kullanım)
Cümle içinde örnek kullanım:
Sesteş sözcükler, aynı anlama sahip farklı sözcükler olarak kullanılabilir.